Dzieci potrzebują precyzyjnego określenia co jest dozwolone, a czego nie wolno.
Opracowując „Kodeks  przedszkolaka” musimy zarówno wspierać
i motywować je do przestrzegania obowiązujących norm i zasad , jak również  konsekwentnie egzekwować go.
Skutecznym środkiem wychowania są nagrody i pochwały.
Mają one wartość zachęcającą do pracy dla każdego człowieka, a tym bardziej dla dziecka.
Uznanie i akceptacja mobilizują do dalszych wysiłków.
NAGRADZAMY ZA:
•Stosowanie ustalonych zasad i umów.
•Wysiłek włożony w wykonaną pracę.
•Wywiązanie się z podjętych obowiązków.
• Bezinteresowną pomoc innym.
•Aktywny udział w pracach na rzecz grupy i przedszkola.

FORMY NAGRADZANIA:
•Pochwała indywidualna.
•Pochwała wobec grupy.
•Pochwała przed rodzicami.
• Eksponowanie mocnych stron dziecka.
•Wyznaczanie dziecka do prowadzenia zabawy np. pociągu.
•Przydzielenie ważnego zadania do wykonania.
•Wyznaczenie dziecka na „pomocnika” przy realizacji określonego zadania.
•Zastąpienie nauczyciela w prowadzeniu zabawy.
• Możliwość wyboru przez nagrodzone dziecko ulubionej formy działalności, zabawy.
•Wyróżnienie przez dostęp do atrakcyjnej zabawki.
•Atrakcyjne spędzanie czasu, atrakcyjna zabawa w grupie według pomysłu dzieci.
• Uatrakcyjnienie dnia (wprowadzenie nowej zabawy, bajka).
•Chodzenie w pierwszej parze.
Drobne nagrody rzeczowe np. emblematy uznania ( odznaka, order ).

Po ustaleniu norm postępowania powinniśmy także ustalić konsekwencje za brak podporządkowania się im.

KONSEKWENCJE STOSUJEMY ZA:
•Nieprzestrzeganie ustalonych norm i zasad współżycia
w grupie i przedszkolu.
•Stwarzanie sytuacji zagrażających bezpieczeństwu i zdrowiu
własnemu i innych.
•Zachowania agresywne.
•Niszczenie wytworów pracy innych, ich własności.
•Celowe nie wywiązywanie się z podjętych obowiązków.

FORMY KONSEKWENCJI:
•Upomnienie słowne  indywidualne (przypomnienie obowiązujących zasad).
•Upomnienie słowne  wobec grupy.
• Poinformowanie rodziców o przewinieniu.
• Okazywanie niezadowolenia – gest, mimika, wyrażenie przez nauczyciela smutku i niezadowolenia z powodu zachowania dziecka.
•Czasowe odsunięcie od zabawy.
•Wyciszanie dziecka przez indywidualne zabawy przy stoliku.
•Rozmowa na temat postępowania dziecka – przedstawienie następstw zachowania (skłonienie dziecka do autorefleksji).
•Zastosowanie aktywności mającej na celu rozładowanie negatywnych emocji.
•Spędzanie kilku minut na „krzesełku myślenia”.
•Wykonanie pracy na rzecz poszkodowanego (np. rysunek jako forma przeproszenia).
•Wykonanie pracy na rzecz grupy (np. ułożenie zabawek, książek
w kącikach zainteresowań).